گپی با اکبر گنجی و حمايت از اعتصاب غذای سياسی او

حسين ميرچغماغ از واشنگتن و سوريه کبيری از تورنتو –  واشنگتن پريزم

اکبر گنجی ناراضی سرشناس سیاسی و روزنامه نگار ایرانی روز شنبه به نیویورک سفر کرد تا به اعتصاب غذای سیاسی همفکرانش در مقابل مقر سازمان ملل متحد بپیوندد.
آقای گنجی که پیش از این در یک فراخوان عمومی برای آزادی زندانیان سیاسی، خواستار اعتصاب غذای سه روزه ایرانیان در سراسر جهان شده بود، اعتصاب خود را از روز جمعه در لندن آغاز کرد و یکشنبه نیز پس از صدور بیانیه ای به آن پایان داد.
آقای گنجی در این بیانیه از همه افرادی که با او در سراسر جهان همراهی کرده اند، سپاسگذاری کرد.
وی در پیام تلفنی مشابهی برای شرکت کنندگان در اعتصاب غذا در تهران، خواستار آزادی همه زندانیان سیاسی و گسترش آزادی عقیده در ایران شد.
اکبر گنجی همچنین با رد هرگونه مداخله نظامی در ایران، خواستار بروز نافرمانی های مدنی با هدف گسترش آزادی های فردی و سیاسی شد.
او پس از اتمام برنامه نیویورک، عازم واشنگتن شد تا علاوه بر دیدار با شخصیت ها و سازمان های فعال در زمینه حقوق بشر و دریافت جایزه سالانه باشگاه ملی خبرنگاران آمریکا ، به سخنرانی عمومی در دانشگاه جرج تاون بپردازد.
در آخرین روز اعتصاب غذای سیاسی سه روزه در نیویورک، نشريه واشنگتن پريزم  با اکبر گنجی مصاحبه ای انجام داد. در اين مصاحبه او با اشاره به جمع ۵۰­۶۰  نفری اعتصاب کنندگان، این حرکت را آغازی برای گسترش دموکراسی خواهی در ایران دانست.

واشنگتن پريزم: همراهی هموطنان و حضور آنها در برنامه اعتصاب غذا برای آزادی زندانیان سیاسی را، چگونه دیدید؟

در ابتدا باید از هموطنانم در داخل و خارج از کشور که به این دعوت و به این امر انسانی پیوستند، تشکر کنم. این یک حرکت بسیار خوب بود. از ابتدا تصور می کردم خودم تنها در این اعتصاب غذا شرکت خواهم کرد، ولی بسیاری از ایرانیان در داخل و خارج از کشور به آن پیوستند. با همه دوستانی که صحبت کرده ام، این حرکت را در ۲۷ سال گذشته بی نظیر دانسته اند.

آیا این حرکت شما ادامه خواهد داشت؟

نباید تصور کرد که با یک اعتصاب غذا می توان مشکلات را حل کرد. ما دموکراسی، آزادی و حقوق بشر می خواهیم. برای به دست آوردن این خواسته ها باید ایستادگی و مبارزه کنیم. باید جسارت به خرج دهیم و هزینه بپردازیم. این کار تنها به وسیله نافرمانی مدنی امکان پذیر است.

هدف شما چیست؟

هدف ما گذار به سوی یک نظام دموکراتیک مبتنی بر حقوق بشر و آزادیست. رسیدن به این هدف در چهارچوب قانون اساسی جمهوری اسلامی ناممکن است.

بسیاری از اصلاح طلبان داخل کشور افشاگری های شما را مسئول شکست جنبش اصلاحات می دانند، پاسخ شما به این انتقاد چیست؟

هدف ما گذار به سوی یک نظام دموکراتیک مبتنی بر حقوق بشر و آزادیست. رسیدن به این هدف در چهارچوب قانون اساسی جمهوری اسلامی ناممکن است

همه در انتقاد آزاد هستند و از همه خواسته ام تا بی رحمانه من و نظراتم را مورد نقد قرار دهند. اما نسبت دادن شکست جنبش اصلاحات به من تحلیل دقیقی نیست. به اعتقاد مردم، اصلاح طلبان به وعده های خود عمل نکرده اند. در خوشبینانه ترین حالت تلقی عمومی بر بی عرضگی اصلاح طلبان و در بدبینانه ترین حالت بر خائن بودن آنها استوار است.    

نظر شما درباره بحران هسته ای ایران چیست؟

متاسفانه پرونده هسته ای ایران به شکلی پیش رفته که اجماعی جهانی علیه ایران شکل گرفته است. کشور ما در موقعیت خطرناکی قرار دارد. من و هموطنانم نگران حمله نظامی به کشورمان هستیم.

این حمله می تواند کشور ما را نابود کند و به پروژه دموکراسی خواهی ما ضربه بزند. ما خواهان صلح و دموکراسی – و نه جنگ-، هستیم. دموکراسی هم به وسیله حمله نظامی درست نمی شود.

ما می کوشیم صدای جنبش صلح طلبی خود را به گوش جهانیان برسانیم تا به این وسیله مانع جنگ شویم. شعار ما خلع سلاح جهانی است. به جای تاکید بر حق غنی سازی، باید بر خلع سلاح جهانی تاکید کنیم. دولت ایران هم باید به طور مستقیم و شفاف با دولت آمریکا گفتگو کند تا به این وسیله منافع کشور را حفظ نماید.

پس از آمریکا به کجا سفر می کنید؟

از آمریکا به کانادا سفر می کنم. پس از آن قصد دارم به ایران برگردم و در کنار دوستانم به این مبارزه ادامه دهم، ولی چند دعوت دارم و قرار است با چند تن از روشنفکران به نام جهان دیدار کنم که همه این دیدار ها به طور شفاف اعلام خواهد شد.
حمایت ایرانیان تورنتو از اعلام اعتصاب غذای اکبر گنجی

جمعی از ایرانیان تورنتو نیز چون بسیاری از ایرانیان داخل و ۱۸ کشور خارجی، در حمایت از اعتصاب غذاى ۳ روزه‌ اكبر گنجى از ساعت ۹ صبح روز جمعه  ۲۳ تا ساعت ۶ بعد از ظهر روز یکشنبه ۲۵ تيرماه ( ۱۴تا ۱۶ژوئیه) در میدان ناتان فیلیپس این شهر دست به اعتصاب غذا زدند.

آنها عکسهایی از ۳ زندانی – منصور اصانلو، رامين جهانبگلو و على‌اكبر موسوى خوئینی – را به عنوان نمادهاى جنبش كارگرى، روشنفكرى و دانشجويى در محل اعتصاب آویخته بودند. همچنین بر روی طوماری نام ۲۸۴ «زندانی سیاسی» را نوشته و خواستار آزاد شدن هر چه سریعتر آنها شده بودند.

دولت ایران هم باید به طور مستقیم و شفاف با دولت آمریکا گفتگو کند تا به این وسیله منافع کشور را حفظ نماید

این عده از روز ۱۷ تیر(۸ ژوئیه) با صدور اطلاعیه ای زمان و مکان گردهمایی و اعتصاب غذا را اعلام کرده بودند.
آنها در این اطلاعیه با اشاره به «وخیم تر شدن اوضاع حقوق بشر در ایران»، یادآوری کرده بودند که «امضای طومار و اعتراض برای پایان دادن به تعدی بی پاسخ مانده است.»

پروین فرهاد نژاد در پاسخ به واشنگتن پریزم علت اعتصاب غذای خود را «دفاع از حقوق بشر و آزادی زندانیان سیاسی» دانست.

او با اشاره به این که «زندانیان سیاسی از گروههای مختلف هستند»، حمایت همه ایرانیان از آنان را،  لازم شمرد. وی علت اعتراضات برخی از حاضرین در جلسه لندن را عدم اعتماد مردم ایران به یکدیگر دانست. 

وی همچنین گفت که حرکتهای جمعی ایرانیان از آنجا بی نتیجه می ماند که «کمبود اطلاعات و تحصیلات سبب ایجاد اختلاف می شود.» او چاره این گونه اختلافات را، آموزش دمکراسی و تحمل عقیده مخالف، از کودکی و در خانواده ها دانست.

به گفته فرهادنژاد، اگر فرهنگ تساهل و تسامح را جا بیندازیم، «آن وقت می توانیم دولتی فراگیر تشکیل دهیم که نماینده تمامی گروههای فکری و سیاسی جامعه ما باشد.»

وی در پاسخ به این پرسش که چگونه است که تعداد ایرانیان شرکت کننده در جشن تابستانی روز شنبه ۲۴ تيرماه ( ۱۵ژوئیه) در میدان مل لستمن چند هزار نفر بود، ولی ایرانیان گردهمایی یک روز پس از آن تنها حدود ۴۰ نفرند، گفت: «من فکر می کنم چندین دلیل وجود دارد. نخست این که ایرانیان نسبت به این مسائل بدبین و از آنها ناامید شده اند. بنابراین مسائل سیاسی را کنار گذاشته اند. برخی نیز جذب این جامعه شده اند و حتی اگر شرایط ایران عوض شود، حاضر نیستند برگردند. آنها راحتی زندگی اینجا را پذیرفته اند و فرهنگ اینجا بر آنها غالب شده است. »

اما بینش حسن پور در این مورد، نظری دیگر داشت و گفت که «برنامه میدان مل لستمن را دارنده تلویزیون شهر ما برپا کرده که به دلیل داشتن این رسانه از امکان تبلیغات گسترده برخوردار است. حسن پور افزود: «هدف عمده این رسانه سرگرمی سازی است و هیچ دستور کار سیاسی ندارد و بهبود اوضاع حرکت دمکراتیک و جنبش حقوق بشر ایران، برایش جالب نیست.

به صاحب شهر ما تلفن شد و از او خواستند که از گنجی حمایت کند. چرا که افراد زیادی در اینجا هستند و خوبست آنها اعلام کنند گنجی در آمریکاست و دارد برای حقوق بشر کشورش ایران، کوشش می کند.

اما پاسخ او این بود که ما نمی دانیم گنجی کیست و گوشی را گذاشت (۱). وقتی رسانه ها در مورد جنبش دمکراتیک در کشور خود، هیچ حرکتی نشان نمی دهند، مردم نیز از چنین حرکتهایی آن طور که باید و شاید مطلع نمی شوند. ایران تنها کشور این ۷۰ نفری نیست که در اینجا جمع شدند، کشور او هم هست. وقتی او بی تفاوت است و هیچ حرکتی نشان نمی دهد، این کار خیلی نومید کننده است.»

آنها عکسهایی از ۳ زندانی – منصور اصانلو، رامين جهانبگلو و على‌اكبر موسوى خوئینی – را به عنوان نمادهاى جنبش كارگرى، روشنفكرى و دانشجويى در محل اعتصاب آویخته بودند

حسن پور در مورد چگونگی تصمیم گیری در باره این اعتصاب غذا، گفت که روز ۱۰ تیر(اول ژوئیه) منیره محمدی با گنجی تماس گرفت و مطلع شد که قرار است برای آزادی زندانیان سیاسی یک اعتصاب غذایی جهانی راه انداخته شود. گنجی به محمدی  گفته بود که دمکراسی بهایی دارد که باید پرداخت.

از نظر آقای حسن پور این گردهمایی اجتماعی موفق بود. چرا که توانست گروهی را گردهم آورد که به حقوق بشر و ارتقاء آن در ایران اعتقاد دارند و آماده اند در این راه گامهای عملی بردارند. وی در پایان گفت: «ما باید در نظر داشته باشیم که این گام اول است.» 

ساعت ۵ بعد از ظهر روز یکشنبه ۲۵ تيرماه ( ۱۶ژوئیه) جمعیت اجتماع کننده، با قرائت قطعنامه پایانی به اعتصاب غذای خود خاتمه داد. این قطعنامه ۱۰ ماده ای که در نیویورک نیز خوانده شده بود، خواستار آزادی زندانیان سیاسی، – با تاکید ویژه بر آزادی رامین جهانبگلو، منصور اصانلو و سید علی اکبر موسوی خوئینی-، آزادی بیان، آزادی احزاب سیاسی، سازمانهای غیر دولتی و سندیکاهای کارگری شده بود.

این قطعنامه برای «پایان بخشیدن به نقض حقوق بشر در ایران»، خواستار اقدامات سریع و همه جانبه سازمان ملل و به ویژه کوفی عنان شده بود.

از دیگر موارد قطعنامه نامبرده، برابری همه شهروندان ایرانی فارغ از جنسیت، دین، فرهنگ و قومیت بود.
بند آخر قطعنامه «ضمن مخالفت با ماجراجوئی هسته ای جمهوری اسلامی، با هرگونه مداخله نظامی در ایران» مخالفت کرده و جنگ و تجاوز به ایران را «مخل حرکت جنبش دموکراسی در ایران» دانسته بود.

وقتی رسانه ها در مورد جنبش دمکراتیک در کشور خود، هیچ حرکتی نشان نمی دهند، مردم نیز از چنین حرکتهایی آن طور که باید و شاید مطلع نمی شوند

قطعنامه در خاتمه از آقای کوفی عنان دبیر کل سازمان ملل متحد، خانم لوئیس آلبور کمیسیونر حقوق بشر این سازمان، و سایر «سازمانها و دولتهایی که در طی این سالها در جهت بهبود وضعیت حقوق بشر تلاش نموده اند و زمینه آزادی روزنامه نگار دربند اکبر گنجی نماد استقامت و پایداری را فراهم کرده، و با اعطای جوایز مختلف به ایشان به تشویق آزادی خواهان ایران و جهان همت گمارده اند، صمیمانه» تشکر شده بود.  

پانویس:
فرد مورد اشاره در جشن تابستانی روز شنبه ۲۴ تيرماه ( ۱۵ژوئیه) در میدان مل لستمن، در بین اطلاعیه های مختلف، خبر، مکان و زمان این اعتصاب غذا را نیز اعلام کرد.     

اصالت:
washingtonprism.com